Bütün ailem karşı çıkmıştı eşimle evlenmeme, ondan sana eş olmaz dediler, giyim kuşamı bize uygun değil dediler, anam hakkımı helal etmem bile dedi, fakat en cok karsi cikan babamdı, ne yazıkki benim ona olan aşkımdan gözlerim kör olmuştu, herseye herkese rağmen evlendik.

Evlendikten sonra ailem mecburen kabullendi eşimi, bir haftasonu annemle babamı yemeğe davet ettik, geldiklerinde eşim annemin elini öptü ama babamın elini öpmedi sadece selamlaştı, bu beni hem üzdü hem kızdırdı, yinede eşime hicbirsey demedim, aradan birkacgun geçti, eşimle evde oturuyorduk Babam aradı, bizi çay içmeye çağırdı, çok yorgunum sabah iş var baba desemde ısrar etti, eşim gidelim kırılmasın baban dedi, peki gidelim dedim gittik, fazla kalmadan geri döndük, eve eşim kanepede oturuyordu telefon elindeydi benim geldiğimi görmedi yaklastigimda babama mesaj yazdığını gördüm, neyapiyosun canim babama ne yaziyorsun diye sordum, yüzünde endişeli bir ifadeyle, ” annene bir hediye alacaktım babana annenin bedenini sordum canim dedi, ama yüzü kıpkırmızı olmuştu, telefonu istesem vermezdi biliyorum, kısa Bi süre sonra eşime, benim midem kötü soda alıp geleyim dedim, atladım arabaya ailemin evine gittim beni görünce şaşırdılar, ”

Sorun yok buralarda Bi arkadaşın isyerine ugrayacaktim telefonumu evde unutmuşum salihayi arayim haber vereyim dedim tekli koltuğun kenarında duran babamın telefonunu aldım elime mesajları açtım en son gelen eşimin mesajıydı..

Babamın telefonunu elime aldım, mesajlar açıktı. Kalbim süratle çarpıyordu, nefesim daralmıştı. En son gelen mesaj eşimdendi: “Anneye armağan alabilmek istiyorum. Bedenini öğrenmem lazım. Lütfen yardım et.” Bir an nefesimi tuttum. Eşimin söyledikleri doğruydu, ama niçin bu kadar kaygılıydi? Neden bana doğruyu belirtirken yüzü kızarmıştı? İçimdeki kuşku büyüyordu. Kendimi denetim etmeye çalışarak telefonu yerine bıraktım. Ailemden kısa bir sohbetle ayrıldım, ama içimde fırtınalar kopuyordu. Eve dönerken düşünceler kafamda dönüp duruyordu: “Eşim aslında dürüst müydü, yoksa bir şeyleri mi saklıyordu? Babamla olan bu mesajlaşma niçin bu kadar esrarengiz duruma gelmişti?” Eve vardığımda, eşim hâlâ kanepede oturuyordu. İçeri girdim ve ona doğru baktım. Gözlerindeki gerginliği gördüm. Onunla konuşmam gerekliliğini anladım ama nasıl başlayacağımı bilemiyordum. “Telefonu sana geri verdim, ama aklımdaki sorular hâlâ duruyor,” diye düşündüm içimden. Eşim biraz rahatlayınca öyle kapandı gitti konu.. Ama şunu anladım ki Eşler arasında en küçük bir Güven Problemi olmaması gerekli.. Olsa bile onu hemen çözmelisiniz..