Tüm ailem karşı çıkmıştı eşimle evlenmeme, ondan sana eş olmaz dediler, giyim kuşamı bizlere ideal değil dediler, anam hakkımı helal etmem bile dedi, ancak en cok karsi cikan babamdı, ne yazıkki benim ona olan aşkımdan gözlerim kör olmuştu, herseye herkese karşın evlendik.
Evlendikten sonrasında akrabalarım mecburen kabullendi eşimi, bir haftasonu annemle babamı yemeğe çağrı ettik, geldiklerinde eşim annemin elini öptü fakat babamın elini öpmedi yalnızca selamlaştı, bu beni hem üzdü hem kızdırdı, yinede eşime hicbirsey demedim, aradan birkacgun geçti, eşimle evde oturuyorduk Babam aradı, bizi çay içmeye çağırdı, çok yorgunum sabah iş var baba desemde ısrar etti, eşim gidelim kırılmasın baban dedi, peki gidelim dedim gittik, çok kalmadan geri döndük, eve eşim kanepede oturuyordu telefon elindeydi benim geldiğimi görmedi yaklastigimda babama ileti yazdığını görmüş oldum, neyapiyosun canim babama ne yaziyorsun diye sormuş oldum, yüzünde kaygılı bir ifadeyle, ” annene bir ödül alacaktım babana annenin bedenini sordum canim dedi, ama yüzü kıpkırmızı olmuştu, telefonu istesem vermezdi biliyorum, kısa Bi vakit sonrasında eşime, benim midem kötü soda alıp geleyim dedim, atladım otomobile ailemin evine gittim beni görünce şaşırdılar, ”

mesele yok buralarda Bi arkadaşın isyerine ugrayacaktim telefonumu evde unutmuşum salihayi arayim haber vereyim dedim tekli koltuğun kenarında duran babamın telefonunu aldım elime mesajları açtım en son gelen eşimin bildiriıydı..

Babamın telefonunu elime aldım, mesajlar açıktı. Kalbim hızlıca çarpıyordu, nefesim daralmıştı. Son olarak gelen mesaj eşimdendi: “Anneye ödül alabilmek isterim. Bedenini öğrenmem lazım. Lütfen yardım et.” Bir an nefesimi tuttum. Eşimin söyledikleri doğruydu, ama niçin bu kadar kaygılıydi? Niçin bana hakikatı belirtirken yüzü kızarmıştı? İçimdeki kuşku büyüyordu. Kendimi denetim etmeye çalışarak telefonu yerine bıraktım. Ailemden kısa bir sohbetle ayrıldım, ama içimde fırtınalar kopuyordu. Eve dönerken düşünceler aklımda dönerek duruyordu: “Eşim aslına bakarsak dürüst müydü, yoksa bir şeyleri mi saklıyordu? Babamla olan bu mesajlaşma niçin bu kadar esrarengiz duruma gelmişti?” Eve vardığımda, eşim hâlâ kanepede oturuyordu. İçeri girdim ve ona doğru baktım. Gözlerindeki gerginliği görmüş oldum. Onunla konuşmam gerekliliğini anladım fakat nasıl başlamış olacağımı bilemiyordum. “Telefonu sana geri verdim, fakat aklımdaki sorular hâlâ duruyor,” diye düşündüm içimden. Eşim birazcık rahatlayınca öyle kapandı gitti konu.. Fakat şunu anladım ki Eşler içinde en minik bir itimat Problemi olmaması gerekli.. Olsa bile onu hemen çözmelisiniz..