Beni oldukça etkileyen bir görüntü. Bazen anlatmak istediğin ama bir türlü anlatamadığın bir düşünceyi böyle kısa bir video net bir şekilde anlatır.

Gürcistan’da işlenen bir cinayetin ardından sosyal medyada paylaşılan bu video, insanlığın en karanlık anında bile nasıl ışık bulabileceğini gösteriyor dostlar!

Öncelikle şunu açıkça söylemek gerekir:
Cinayet, asla affedilemeyecek bir suçtur. Hiçbir özür, hiçbir açıklama, hiçbir insani zayıflık bu suçu hafifletemez.

Olay şöyle gelişiyor:
Katilin yakınları öldürülen adamın ailesinin önünde sessizce diz çöküyor. Ne bir savunma ne de bir açıklama yapılmıyor. Öldürülen oğlunun babası ise sadece elini kaldırarak “kalkın” işareti yapıyor. Çünkü kolektif telapatinin kelimelere ihtiyacı yoktur. Ve bu, bir bağışlama deği, bir insani sınır çizgisi çizerek hepimize ilham oluyor.

İnsan olmak, sadece nefes almak değil; vicdanla yaşamak, başkasının acısını hissedebilmek, onun karşısında sessizce diz çökebilmektir. Çünkü ahlak; bir dine, bir ideolojiye, bir kültüre değil, insanın içindeki en saf duyguya dayanır. O duygunun adı vicdandır…