Istanbulda bir kız öğrenci yurdu önü! Baba kızını yurda bırakıyor, kız babasına: “baba hiç değilse 100 TL versen diyor” Baba: “kızım vallahi yok” diyor. Kız boynu bükük yurda girerken konuşmayı duyan bir esnaf babaya 200 TL uzatıyor ve çabuk diyor kızı geri çağır Arka cebimde kalmış, al bu parayı de diyor. Adamın gözleri dolu dolu önce yok diyor fakat sonrasında alıyor parayı ve kızını çağırıp veriyor parayı; Kız mutlu yurda giriyor. Vakaya şahit olan başka bir esnaf (lokantacı) yurdun danışmasına girip yurda son giren kızı çağırın diyor Kız geliyor. Kıza “kızım ne vakit acıkırsan gel yemeğin benden, ne süre harçlıksız kalırsan gel harçlığın bende” diyor. Kız peki amca sağol diyip gidiyor. Hemen akabinde, esnaf yolda gördüğü başka bir arkadaşına ortak tanıdıkları yakındaki bir yardım kurumunun yetkilisinine nasıl ulaşabiliriz diye soruyor, ve olayı konu alıyor. Bu sefer o kızı çağırtıyor. Kıza diyor ki şu şu evrakları çıkart, sana 10 ay süresince ayda 500 TL, o sırada gözleri kızın ayakkabılarına takılıyor. Eski, yıpranmış. Diyor ki şimdi şu 500 TL yi al ihtiyaçların vardır senin. Siz diyor kız hangi vakıfsınız. Adam diyor ki. Kızım diyor arkadaş, o önemli değil tanrı rızası İçin bütün bunlar. Fakat diyor tek bir şartım var mezun olup maaş almaya başladığın zaman sende köyünden bir ihtiyaç sahibine almış olduğun burs kadar burs vereceksin. Kız diyor ki +Bunu nasıl kontrol edeceksiniz? Onu senin vicdanın denetim edecek diyor! Ve ayrılıyor. Diyor ki yarım saat sonra